De Koninklijke Vereniging De Friesche Elf Steden is een merkwaardig verschijnsel. Waar vind je nu een vereniging waarvan de organisatie en de leden zich jaar in jaar uit intensief voorbereiden op een gebeurtenis die hoogstwaarschijnlijk niet plaats zal vinden? Opgericht in 1909 met als enig… Lees verder »Elfstedenvereniging – leven voor een reële hoop of nostalgie?
‘God loat dat nie toe. Hij heeft daar zeker de hân in. God heeft overal de hân in. Zo zie ik dat tenminste. Misschien wil jij nog iets zeggen, vrouwe? Jij mag ook wel wat zeggen.’‘Ja, nou… dat is moeilijk. Maar de Elfstedentocht, dat vond… Lees verder »Schaatsen en de Biblebelt – over geloof, natuurijs en gewetensvragen
“Ach, laat die wijven toch rijden, ze redden het toch niet.” Het is een van die uitspraken die scherp illustreren hoe er vroeger naar vrouwen in de Elfstedentocht werd gekeken. Hun deelname werd ontmoedigd, en aan de wedstrijd zelf mochten ze überhaupt niet meedoen. De… Lees verder »Vrouwen op glad ijs – als kwetsbaarheid en kracht elkaar ontmoeten
Een ontmoeting in Leeuwarden Irma had me al gewaarschuwd: haar tante Sjouk was nogal ‘grofgebekt’ en schroomde niet om af en toe een flinke vloek te laten horen. Het moet ergens in 1986 zijn geweest dat we haar bezochten in Leeuwarden. Op haar twintigste reed… Lees verder »Tante Sjouk – de oorlogstocht van 1942
Een stem uit het publiek: “Moet je die kreupele zien – denkt die soms dat hij de Elfstedentocht kan rijden?”Het is woensdag 26 februari, kwart over zes ’s ochtends. Startgroep vijf is net vertrokken. Tussen duizend schaatsers strompelt mijn broer Nico richting de Zwettehaven. Onder… Lees verder »1986 – twee keer Bonkevaart
Het gebeurde vlak voor Bartlehiem. Tot dan ging het vlekkeloos. Foppe en ik reden in een snelle groep, alsof we het dagelijks deden. Maar ineens ging het licht uit. Mijn benen wilden niet meer. “Het tempo is mij te hoog,” zei ik tegen Foppe, en… Lees verder »1985 – de eerste tocht
“Ik ben de opstanding en het leven. Wie in Mij gelooft zal leven, ook al is hij gestorven. En ieder die leeft en in Mij gelooft, zal in eeuwigheid niet sterven.” (Johannes 11: 25-26) Het leek voorbij. De tocht was gereden. Hun grote voorbeeld, hun… Lees verder »Overwinning – het Kruisje met eeuwigheidswaarde
De zwaarste straf zou hij krijgen: een schaatstocht die niemand kon volbrengen, die onherroepelijk leidde tot een zekere en verschrikkelijke dood. Buiten was het -40°C. De wind was zo ongenadig dat geen enkele gevoelstemperatuurlijst nog houvast bood. Een kopje warm water bevroor voordat je het… Lees verder »Goede Vrijdag – de ‘onmogelijke’ tocht
Tien Geboden De bovenstaande variant op de Tien Geboden is natuurlijk grotendeels onzin. Maar wie met duizenden over Fries natuurijs trekt, weet: zonder regels wordt het chaos. Dat geldt ook voor pelgrims, voor een volk in de woestijn, en voor mensen onderweg in het leven.… Lees verder »Elfstedengeboden – voor schaatsers, pelgrims en andere zoekers
De eerst stap op het ijs Zwart, hard, met ingevroren luchtbelletjes, scheuren, wier, vissen. Dat zijn mijn eerste herinneringen aan natuurijs. De sloot waar ik normaal in kon verdrinken, lag nu bedekt onder een keiharde, doorzichtige plaat. En op die plaat kon je staan. Lopen.… Lees verder »Natuurijs – vertrouwen als begin van iedere tocht
Twee uur ’s nachts. Tien graden vorst. Ik loop met een slaapzak onder mijn arm door de verlaten Koornmarkt in Delft. Geen dronken studenten, geen ijsplezier meer op de gracht. Alleen stilte – en een soort spannende verwachting. Laat die avond had ik Foppe nog… Lees verder »It sil heve! – in de kou, op weg naar iets groots
“Voor Midden-Nederland gaan we al richting Elfstedenijsdikte! (althans in het model)”, appte ik mijn broer Nico op 6 februari 2021. Ik voegde een KNMI-grafiek toe met de verwachte ijsdikte. Er was nog geen flintertje ijs in zicht — maar ik voelde het al: een gevoel… Lees verder »Elfstedenkoorts – als ijs en hoop samenkomen
Storm Vrijdag 18 februari 2022. Storm Eunice giert door het land. Buiten vecht een jonge olijfboom voor zijn leven. Binnen zit ik warm achter het raam, met de KNMI website voor mijn neus. Code rood voor Friesland en de kustprovincies. En alsof dat nog niet… Lees verder »Code rood voor de Elfstedentocht – verlangen in een tijd van dooi