‘God loat dat nie toe. Hij heeft daar zeker de hân in. God heeft overal de hân in. Zo zie ik dat tenminste. Misschien wil jij nog iets zeggen, vrouwe? Jij mag ook wel wat zeggen.’‘Ja, nou… dat is moeilijk. Maar de Elfstedentocht, dat vond… Lees verder »Schaatsen en de Biblebelt – over geloof, natuurijs en gewetensvragen
“Ach, laat die wijven toch rijden, ze redden het toch niet.” Het is een van die uitspraken die scherp illustreren hoe er vroeger naar vrouwen in de Elfstedentocht werd gekeken. Hun deelname werd ontmoedigd, en aan de wedstrijd zelf mochten ze überhaupt niet meedoen. De… Lees verder »Vrouwen op glad ijs – als kwetsbaarheid en kracht elkaar ontmoeten
Een stem uit het publiek: “Moet je die kreupele zien – denkt die soms dat hij de Elfstedentocht kan rijden?”Het is woensdag 26 februari, kwart over zes ’s ochtends. Startgroep vijf is net vertrokken. Tussen duizend schaatsers strompelt mijn broer Nico richting de Zwettehaven. Onder… Lees verder »1986 – twee keer Bonkevaart
Tien Geboden De bovenstaande variant op de Tien Geboden is natuurlijk grotendeels onzin. Maar wie met duizenden over Fries natuurijs trekt, weet: zonder regels wordt het chaos. Dat geldt ook voor pelgrims, voor een volk in de woestijn, en voor mensen onderweg in het leven.… Lees verder »Elfstedengeboden – voor schaatsers, pelgrims en andere zoekers
De eerst stap op het ijs Zwart, hard, met ingevroren luchtbelletjes, scheuren, wier, vissen. Dat zijn mijn eerste herinneringen aan natuurijs. De sloot waar ik normaal in kon verdrinken, lag nu bedekt onder een keiharde, doorzichtige plaat. En op die plaat kon je staan. Lopen.… Lees verder »Natuurijs – vertrouwen als begin van iedere tocht
Storm Vrijdag 18 februari 2022. Storm Eunice giert door het land. Buiten vecht een jonge olijfboom voor zijn leven. Binnen zit ik warm achter het raam, met de KNMI website voor mijn neus. Code rood voor Friesland en de kustprovincies. En alsof dat nog niet… Lees verder »Code rood voor de Elfstedentocht – verlangen in een tijd van dooi